Filmy ślub, zakład fryzjerski

Gary Cooper został laureatem Oscara za rolę w klasycznej opowieści o stróżu prawa, który samotnie broni tchórzliwych mieszkańców miasteczka przed bandą szukających zemsty kryminalistów. W największym rewolwerowym pojedynku w dziejach kina Gary Cooper walczy nie tylko o miasto, ale i o świeżo poślubioną żonę, graną przez Grace Kelly. W filmie występuje również jeden z najpopularniejszych i najbardziej utalentowanych aktorów Hollywood: Lloyd Bridges. „W samo południe” zapisuje się też w pamięci dzięki pierwszej głównej roli Grace Kelly – pięknej aktorki, która wkrótce przeszła do legendy kina. Film zdobył w sumie cztery Oscary, w tym za montaż, muzykę i piosenkę.

Związek małżeński Karola i Dominique nie przetrwał okresu próby; nie został także skonsumowany. Po rozwodzie Karol pozbawiony paszportu i pieniędzy postanawia wrócić do kraju. Grając na grzebieniu na dworcu, aby zarobić na wyjazd, spotyka rodaka Mikołaja. Ten prosi go o pewną przysługę i obiecuje przemycić go do Polski. Czy Karol spełni prośbę Mikołaja? Jakiego fortelu użyje, aby jego była żona przyjechała do Polski?

Rok 1949, Ed Crane (Billy Bob Thornton) jest niezbyt rozgarniętym, mało gadatliwym fryzjerem w małym miasteczku Santa Rosa gdzieś w północnej Kalifornii. Jego żona Doris (Frances McDormand), pracuje w sklepie wielobranżowym, na co dzień preferując towarzystwo swojego szefa, Dużego Dave'a (James Gandolfini). Ed nie jest zadowolony ze swojego dotychczasowego życia. Któregoś dnia do zakładu fryzjerskiego trafia Creighton Tolliver. Kiedy Ed go strzyże, Tolliver opowiada o swoim marzeniu. Chciałby założyć sieć pralni chemicznych, ale brakuje mu na to pieniędzy. Na początek trzeba jakieś dziesięć tysięcy dolarów... Ed decyduje się zdobyć te pieniądze. Postanawia napisać anonim skierowany do Dużego Dave'a: "Jeśli nie przyniesiesz dziesięć tysięcy dolarów, Ed Crane dowie się, że romansujesz z jego żoną". Dave jest zrozpaczony. Za tę kwotę chciałby otworzyć nowy sklep, ale decyduje się jednak zapłacić...

Historia wypalonego muzyka rockowego, który zamyka się w sobie i pogrąża w szaleństwie, okraszona muzyką zespołu Pink Floyd.

Wszyscy gracze są w mieście i wszyscy są zależni od Nathana Detroita, który organizuje "The Oldest Established Permanent Floating Crap Game in New York" w tym tygodniu, tylko problem jest taki, że potrzebuje $1000 na zaliczkę dla właściciela lokalu...

Mehmet jest nowym zdobywcą Stambułu. Pracuje w wodociągach, ma młodą narzeczoną. Podczas burdy po meczu zaprzyjaźnia się z Berzanem, ulicznym sprzedawcą i kurdyjskim aktywistą. Pewnego razu podczas kontroli autobusu policja odnajduje obok Mehmeta porzuconą torbę z bronią. Przesłuchanie staje się brutalne i długie, gdyż zatrzymany wygląda podejrzanie kurdyjsko (ma ciemne włosy i ostre rysy twarzy). To zdarzenie niesie za sobą przykre konsekwencje: krąg znajomych Mehmeta stopniowo się przerzedza, w pracy pojawiają się problemy, spotyka się z szykanami ze strony sąsiadów, jego dziewczyna się załamuje. Jedyną osobą, która w pełni go rozumie jest Berzan, jednak i on nieustannie ściera się z policją. Gdy wydarza się tragedia, Mehmet wyrusza w długą podróż na Wschód (do ojczyzny Kurdów) i przechodzi tam powolną, lecz nieodwracalną metamorfozę. Dramatyczna przypowieść o tożsamości, przyjaźni, lojalności.

Amelia skłonna do przesadnej autoanalizy i użalania się nad sobą, zazdrości swej przyjaciółce Laurze rychłego zamążpójścia. Przyjaźń jest zagrożona. Amelia czuje się gorsza, bardziej samotna. Kolejne desperackie próby odnowienia czy też zachowania trwałego związku z mężczyznami kończą się niepowodzeniami. Ale i Laura ma swoje problemy.